غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
اگر که عـمر زیـادم دهد خـدای حسین هـزار سـال بسـوزم فـقـط برای حسین حسیـنی‌ام! به دو عالم چکار دارم من! گـذشـته‌ام ز دو عـالـم به اتکـای حسین حسین روح نماز است و پنج نوبت را سر نماز می‌افتم به دست و پای حسین براش سیـنـه زدم سـیـنه‌ام حسیـنـیه شد نوشته روی دلم مجـلس عـزای حسین! همیشه مـادر دلخـسته‌ام به من می‌گفت مباد فاصله گیری ز روضه‌های حسین! رفیق! کرببلا دعوتی ست! پولی نیست! برات کرببلا چیست؟ یک دعای حسین نـیـابـتـاً ز حـسـن کـربـلا بـرو امـسـال ببر سـلام حسن را به کـربـلای حسین |